Obsequiorum meorum in benevolentiam Dominationis Vestre Reverendissime diligentem commendationem. Frater Augustinus ex Dalmatia ordinis fratrum praedicatorum anno pręterito ex urbe rediens litteras Dominationis Vestre Reverendissime Albę Julie, sede episcopali regni Transilvanensis mihi reddidit, quibus – tum propter viarum discrimina, tum, quod preter hunc fratrem Augustinum, cui haec urbana negotia tuto committerem, haberem neminem – hactenus respondere non potui. Ex quibus et amorem illius, quo me et ecclesias regionis huius Dominatio Vestra Reverendissima prosequta est, et benignitatem sanctssimi domini nostri ex rebus, studio et diligentia Dominationis Vestre Reverendissime consequtam abunde intellexi, pro qua re Dominationi Vestre Reverendissime magnas gratias et ago et habeo, quę non solum curam consequendorum suffraganeorum suscepisset, verum etiam existimationi meę summam habuit rationem, cum opinionem illam, quae vanitate quorundam de me apud Sanctam illam Sedem Apostolicam de episcopatu Transsilvanensi increbuerat, ad me perscribere meque pro Christiana charitate monere non dubitaverit, ut ita aliorum saluti consulerem, ne meam penitus viderer neglexisse. Quae tam pia etiamque salutaris hortatio cum ex abundantia amoris profecta sit, non potest mihi non esse gratissima. Et si meam in ambiendis honoribus voluntatem Dominatio Vestra Reverendissima cognosceret, non dubito, quin aliter longe de me esset iudicatura. Ego enim mea conditione (quae etiam me invito a serenissimo quondam principe meo, domino Joanne rege Ungarie etc., domino et benefactore meo clementissimo mihi delata est) ita sum contentus, ut praeter hanc nihil omnino quaeram amplius. Illum vero episcopatum, de quo accusor immerito, usque adeo non attigi, ut, cum administratio tantum regni mihi tradita sit, praeter cerimonias et alios ritus in ecclesia illa nihil omnino curandum assumerem. Verum - cum post illius quondam Maiestatis obitum regnum Ungarię in hanc calamitatem incidisset et regia quoque illa Budensi amissa has tantum reliquias regni tenere cogeremur redditusque regni ita essent in angustum redacti, ut pagina non modo ad solutionem tributi, quod singulis annis imperatori Turcarum pendimus, sed ne ad sustentationem quidem Reginalis Maiestatis eiusque illustrissimi filii pro dignitate istarum Maiestatum satis esse viderentur – pro illa fidei constantia, quam subditi etiam posteris principium prestare debent, consensu omnium ordinum huius regni episcopatum Transilvaniensem cum omnibus proventibus Reginali Maiestati eiusque illustrissimo filio, unde quotidianę necessitates istarum Maiestatum sublevarentur, deferre voluerunt. In qua ecclesia teste ipso fratre Augustino praeter preposituram nihil est, quod possideam. Rogo igitur ipsam pro mea erga Dominationem Vestram Reverendissimam observantia singulari, velit non aliter de me cogitare, quam homines graves et prudentes de bonis et religionis Christianę studiosis cogitare solent, testimonioque bonorum magis credere, quam vanissimorum hominum sermonibus, qui propter insitum quendam animi furorem discordiis tantum et seditione pascuntur. Et quamvis Sanctissimi Domini Nostri clementiam in suffraganeorum per nos electorum promotione summam in nos esse agnoverimus, contigit tamen, ut iidem illi visa tanta varietate doctrinae adduci non potuerunt, ut oblatam illis conditionem assummerent. Cum autem eorum opera in consacrandis idoneis ministris, qui perpauci admodum sunt, ecclesiae nostrae adeo indigeant, ut in decem pagis vix unus minister reperiatur ad suffraganeorumque confirmationem pręter unum Bodoniensem, episcopum suffraganeum Varadiensem, hominem et aetate et annis ita confectum, ut diu omnino vivere non possit, habeamus in toto hoc regno neminem, Dominationem Vestram Reverendissimam rogo, velit pro sua erga hoc regnum et religionem Christianam affectione interposita auctoritate sua hoc a Sanctissimo Domino Nostro impetrare, ut ista novorum suffraganeorum consecratio propter summam inopiam regni, qua ob ingentem tributi solutionem premimur, et gratis et ob defectum suffraganeorum ab uno tantum suffraganeo Varadiensi, vel isto mortuo ab alio aliquo, qui reperiri poterit, absolvi possit. Cumque Sanctissimum Dominum Nostrum non solum religionis Christianae summum antistitem, verum etiam omnium, qui illius opem pio et Christiano zelo efflagitant, parentem pientissimum esse videam, filiusque serenissimi quondam principis domini Joannis regis, quem ego summa fide parique studio et diligentia memor accepturum benefficiorum educandum suscepi, ope omnium principum Christianorum ita sit destitutus, ut nemo sit, qui hunc recipiat pioque erga eum amore moveatur, Dominationem Vestram Reverendissimam rogo, velit causam huius infantis pueri apud Sanctissimum Dominum Nostrum ita tuendam suscipere, ut cura Sanctissimi Domini Nostri comendationeque Dominationis Vestre Reverendissime hic quoque regius puer inter aliorum principum filios locum pro sua dignitate convenientem obtineat. Qui quo ingenio quibusque moribus esse cepit, non dubito, si vitam huius Deus produxerit, hunc et patriae et toti reipublicae Christianae utilem aliquando futurum. Confirmatio autem episcopatum huius regni cum a Sanctissimo Domino Nostro per reverendum dominum Hieronimum Rorarium, illius Sanctae Sedis Apostolicae fidelem nuntium considerata tanta regni huius calamitate nobis episcopis, qui in hisce regionibus sumus, sine ulla solucione paternum in nos animum Eius pagina Sanctitas in hoc ostensura, gratis semel oblata esset, causam, quominus littere ipse per nuntium nobis reddite sint, scire non potui. Ut igitur et pro confimatione episcopatus mei Varadiensis litteras necessarias Dominatio Vestra Reverendissima ab ipso Sanctissimo Domino Nostro impetrare velit, vehementer rogo. De quibus et aliis rebus frater ipse Augustinus plura Dominationi Vestre Reverendissime meo nomine dicturus est, cuius verbis ut Dominatio Vestra Reverendissima fidem adhibere velit, ipsam diligentissime rogo.

Deus pater domini nostri Jesu Christi Dominationem Vestram Reverendissimam sanam et incolumem conservet. Varadini, septima die mensis Februarii, anno Domini MDXLVII. Eiusdem Dominationis Vestrae Reverendissimae deditissimus servitor Frater Georgius episcopus Varadiensis