pagina 169r
Prosopopeya aedita per Georgium Sisgoreum Sibenicensem studentem Patauii
Vade, Elegia, precor, patrios uisura penates,
Vade cito queruli nuncia moesta soni!
Summe togam qualem condam Casandra ferebat,
Hectoris ad magnos Andromaceque rogos.
Sparge comas humeris, ueluti dum uulnere sęuo
Extinctum Eurialum cerneret ipsa parens.
Sintque tuę uoces imitantes guttura icgni,
Qui solet ad mortem carmina moesta dare.
Sintque tibi Niobes lachrymarum copia grandis,
Quę tandem undosus femina facta lapis.
Conueniens et erit uentosus pectore tractus,
Quem solet in matris funere nata dare.
Ferre decet talem nunc te, mea nuncia, cultum;
Sed tibi qui cursus, quęue tenenda uia est?
Vt primum Euganeam sollers exiueris urbem
Limite qui piceas monstrat adire rates,
Ad Venetum claras transmittunt qui quoque terras
Inuenies illic, nuncia clauda, uiros.
Protinus ut Venetum ripas attigeris altas,
Inuenies patrias, nostra Elegia, rates.
Ibis puppe tua Zephiro spirante per ęquor,
Ibis et Illyricos ne uereare sinus.
pagina 169vAudax Illyricas postquam superaueris undas
Ipse docebo libens quo tibi cursus erit.
Est locus a Hyadera medius clarisque Salonis
Dalmata quem uocitat Sibenicense solum.
Millia quinque decem nam distat ab urbe Salona,
Qua ruit immensis imbribus ipse nothus.
Distat ab occasu totidem ditissima tellus
Atque oculus nostrę Hyadera Dalmatię.
Huc tibi cursus erit celo faciendus aperto
Nec tamen errabis si mea dicta feres.
Signa dabo nostri tibi nunc, mea nuncia, portus
Per quę non falsum prora tenebit iter.
[Page 264]
Ianua fert templum diui tria poma ferentis
Parte una qua quis regna Pelasga petit,
Templum alia diui quem dat postrema nouemb⟨ris⟩
Italiam uersus qua dare uela solent.
ibis per placidas undas placidumque per aequor
Et per piscosas protinus ibis aquas.
Aspicies arctum gemino mare littore clausum,
Aspicies rigidos undique rupe locos,
Aspicies {nati} non parua foramina montis:
Sunt hic ignicremo facta sacella deo.
pagina 170rPręterea turres quas separat unda uidebis,
Vnda profunda maris saepe tenentis iter.
A tergo postquam decedent lumine turres,
Ante oculos crescent moenia littorea.
Prospicies factam lętis in collibus arcem:
Non simili iactant se loca Dalmatię.
Post arcem Agniferi cernes in uertice templum
Quod tetigit celsi saepius ira Iouis.
Hei mihi quod nostri fulmen prędixerat altam
Perniciem populi, tristia bella, famem!
Ast ubi tetigeris moeste pede littora terrę
Pręcepti caueas immemor esse mei.
ibis, sed pedibus claudis uellataque cultu
Conueniente locis luctibus atque meis.
Intratoque domum non laeto, nuncia, gressu,
Alter currenti ne tibi pes pereat.
Inuenies matrem sparsis, Elegia, capillis,
Tundentem pugnis pectora nuda suis,
Cognoscesque meum fratrem iam de tribus unum
Indutum misera uesteque funerea.
Aspiciesque duas lachrymosa fronte sorores
Et cum singultu pallidulisque genis.
pagina 170vPerspicient cum te legatam, extemplo requirent
Quid faciam, felix sit mea necne salus.
Quod mea uita fouet corpus miserabile dicas,
Quod mea mens referas aegra dolore nimis.
Te pręsente dabunt lachrymas, te flere decebit;
Quicquid agent coram, teque decebit idem.
[Page 265]
Stigmiferi post templa petas ubi membra quiescunt
Fraterna et iunctis ossibus ossa iacent
Ossa tamen quamuis sint mortua, munus amoris
Maxima amicitię parsque superstes erit.
Hic ubi tu fueris, dexttram pete, nuncia, primu⟨s⟩
Angulus in sacris aedibus ossa tenet.
Haecque piis fratrum tu manibus ipsa referto
Nomine uel uerbis, o Elegia, meis:
"Ille miser iuuenis uestram me misit ad arcam
Nota fuit pietas cuius et altus amor.
Quod sensere quidem uestri sine tempore manes,
Sensit et hanc forsan quaelibet umbra fid⟨em⟩.
Cum subit et uestrae fatum lachrymabile ⟨sortis⟩,
Vobiscum quoquo se uelit esse modo;
Ipsum tanta premit pietas tantique doloris
Excruciant miserum non pia fata uirum.
pagina 171rPręterea uersus quos perlegat ipse uiator
Iussit ut in tumulo marmoris inciderem:
'Qui cecidit bello, qui morbi uulnere demptus,
Hic una geniti de genitrice iacent.
Ipse meam sortem uenturi nescio fati,
Nam fati sortem numina scire uetant.
Verum utinam possem cineri dare basia uestro,
Cum repetent proprios corpus et umbra locos.'"
Vade, Elegia, precor, patrios uisura penates,
Vade cito queruli nuncia moesta soni!