⟨Carmina varia (P. Tremoli, 1989)⟩
⟨1.⟩ Gorgis Sisgoreus de pyrone
Carpo ego ficedulas, lepores, conchilia, rombos.
Non ego quod carpo, sum miser, alter edit.
⟨2.⟩ epytaphium Gorgidos pontificis
Perlege qui transis carmen breve, docte viator,
Sarcophagus tenet hic Gorgida pontificem.
⟨3.⟩ ad Azzonem Phorestum physicum Gorgis Sisg.
Uva Pieriis calcatur saepe puellis:
Haec spuit inclusum nectaris uva merum.
Dignus es et Musis et sacro nectare dignus:
Nunc dignos gustus, si sapit, Azzo, refer.
⟨4.⟩ Azzonis
Perdulces uvae, perdulcia carmina, Gorgi,
Ut nectar mentem corripuere meam.
Felix qui niveas potis es concernere surras,
Dum calcat mustum lubrica planta novum.
⟨5.⟩ peritissimo utriusque iuris doctori domino Gorgidi Priolo Gorgis Sisgoreus Sibenicensis
plurimum sese commendat
Edite nobilium Venetorum sanguine, Gorgi,
Quo se nunc iactat tota Priola domus,
Me tibi commissum facio, me prebeo totum:
Suscipe tu donum, Gorgi benigne, clarum.
Obtulit Eschines sic se tibi, prisca senectus,
Cui nocuit plenis hausta cicuta cadis.
Si hoc fuerit, meum gratum tibi sensero munus.
Non corvus dirus, sed canit albus olor:
"Sis felix, quotiens et te tua nomina tangant,
Tu totiens nostri nominis esto memor".
⟨6.⟩ peritissimo ac eloquentissimo viro domino Georgio Sisgoreo Sibenicensi Georgius Priolus
doctus salutem plurimam dicit
Scribere si vellem, fuerint tua carmina quantum
Grata, prius noctes deficerentque dies.
Nam sunt Virgilio, digni sunt versus Homero:
Est haec Sisgoree gloria fama domus.
Primus erat vestrum doctor Hyeronimus, alter
Paulus erat vestrum [Vergeriusque] clarus
Tertius es, Gorgi, Illyrica de stirpe creatus,
Sed Sibenicensis genus es ipse prior,
Ambrosius quamquam patria sit natus in illa,
Pascasium quondam qui tulit ille clarum.
Sed non ipse tuas laudes, non ipse tuorum
Dicam, ne videar dicere grande nimis.
Nunc tibi commendo potius me, clare Georgi,
Cum sis de celo dulcis Apollo clarus.
Vive diu, sed vive felix
⟨7.⟩ doctissimo ac eloquentissimo viro domino Petro Barocio preclaro patricio Veneto Gorgis
Sisgoreus Sibenicensis plurimum se commendat
Petre, decus Venetum, Barocie gloria gentis,
Lux vatum, quos haec tempora nostra ferunt,
Aspectu primo mirabar verba loquentis,
Mirabar tanti dulcia gesta viri.
Credo tuo, doctor, latitabant pectore Musae,
Quarum praesidio dulce videre decus.
O domus Aoniae, domus o preclara caterve,
O qui monstratus saepius a digito,
Gorgi Priole, tibi meritas, celeberrime doctor,
Persolvo grates, carmina si qua valent.
Me cunctis notus voluisti reddere notum.
Novit sic paucos Scipio: notus erat.
Hic mihi Mecenas et clarus Pollio fuit,
Annue tu Veneti gloria magna chori.
⟨8.⟩ Petrus Barocius Georgio Sisgoreo Sibenicensi sal.
Magna quidem sentis, utinam tam vera, Georgi.
De me: falsa novus plurima suadet amor.
Sic Helenam Atrides, cum crederet esse pudicam,
Tunc sensit Phrygio cum fuit in thalamo;
Sic potuit castam censere Coronida Apollo,
Ni corvi indicio prodita furta forent.
Id tibi ne eveniat vereor, cum carmina nostra
Doctrinae indicium videris exiguae,
Sed, lux, ingenium rude sit, studiosa voluntas
Est mihi, cum doctis sum, mihi credo, lubens.
Hoc facit ut nondum visum et ego primus amarem,
Mutua mox fuerit conciliata fides.
Alternis cupide Musis certamus utrimque,
Sed tua quid maius Caliopea sonat.
⟨Epigrammata Ambrosiana (ed. Perić, 1985)⟩
⟨1.⟩ de Pyrone Gorgis Sisgoreus
Carpo ego ficedulas, lepores, conchilia, rombos,
Non edo, quod carpo: sum miser, alter edit.
⟨2.⟩ epitaphium Gorgidos pontificis
Perlege, qui transis, carmen breve, docte viator.
Sarcophagus tenet hic Gorgida pontificem.
⟨3.⟩ ad Azzonem Phorestum physicum Gorgis Sisgoreus
Uva haec Pyeriis calcatur saepe puellis,
Haec spuit inclusum nectaris uva merum.
Dignus es et Musis et sacro nectare dignus,
Nunc dignus gustes; si sapit, Azzo, refer.
⟨4.⟩ responsio Azzonis
Perdulces uvae, perdulcia carmina, Gorgi,
Ut nectar mentem corripuere meam.
Felix, qui niveas potis es concernere formas,
Dum calcat mustum lubrica planta novum.