⟨12. ⟩Thomas Nigro episcopus Scardonensis apostolicus ad Regem Polonie Sigismundum nuncius
Andree Cricio episcopo Premisliensi ⟨k. 297a-297b⟩
Vir sacer et nostro presul memorabilis euo
O decus et patrii stella serena soli.
Gloria nam laudum tanta est veneranda tuarum
Ut qui te solo nomine norit amet.
Te neque {conteritum} vix solo nomine notum
Prosequor et laudes cogor inire tuas.
Immo tuos doctus quicumque relegerit {orsus}
Cogitur haec Phebo precipiente loqui.
Mantua Virgilium, Ciceronem Romana sileto
[Page 250]
En Cicero nostri [temporis] atque Maro
Nasonem Sulmo taceat, Verona Catullum
Et sileat vates Itala terra suos.
Ne ferat in celum Milesia terra poetas
Tuque tuos sileas, Creta diserta, sales
{Destinat} insipiens sapientes Grecia [septem]
Iactare; octavi nos meminisse iuvat.
Hec quicumque tuas vidit legitque Camenas
Personat et Cricii nomen ad astra levat.
Et merito; quis enim nisi vera probanda {fatur}
Cogitur hec eadem vate iubente loqui.
Nam cui nota magis fuerit Parnasia {ruppes}?
Cui dederit Latiam Caliopea Chelym?
Quis veneranda {nomen} coluit magis antra sororum?
Cui dedit auratam doctus Apollo lyram
Quam tibi? Qui tumido cantas fera {bello} cothurno.
Seu leuibus numeris nectis amoris opus
[Sive] Sophocleo iuvat arma referre cothurno
[Sevaque] non humili condere[a] bella tuba
Sive per alternos Venerem tibi ponere versus.
Seu placet ad lyrici carminis ire pedem.
Cum sis ergo sacre censor venerandus {pagine}
Cum te Phebus [amet], Pieridesque colant.
Cesar Apollinea cinxit tua tempora lauro
Judicium equali cum dare {Laure} vales.
Carmina nostra refer tibi si subiecta probantur
Si nostram docte laudaveris {ode} {thaliam}
Contingam summis sydera verticibus;
Protinus[b] {lex} triplicem spargam tua gesta per orbem
Syderibusque meo carmine notus eris.
At si forte meos, presul, damnaveris orsus
Accipiet nostros flamma vel unda modos
Hactenus haec; brevibus peragetur pagina verbis,
Posthac carminibus vir celebrande meis.
Note: a: corr. ex contendere
Note: b: del. Syderibusque meo
⟨13. [Thomas Nigro]⟩ episcopus Scardonensis ad Leonem papam X⟨, k. 297b-297bv⟩
Dic, rogo, Leo papa faciat quid hypocrita prestans
Egidius? Cur non, Graeca pariterque Latina
Necnon Hebrea, Caldea, Arabaque disertus
Lingua, declaret fratrem nil scire Lutherum?
Quid Gaietanus tribuens sibi cuncta Thomista?
Cur tuus, Augusta quando legatus in Urbe
Cesaris obstabat velis versansque Lutherum,
Non illum solitos spretum conclusit ad ignes?
{Quid nam} Christophorus nodosus et ille Scholista
Lignipedum nactus {qui pileum qui} labe Simonis
Cur nunc {veniis} tot opes quibus ipse paravit
Non stat contra unum, quem spernit et ipse, Lutherum?
Sed scio cur isti muti surdique videntur;
Quod papam cernunt et mente et lumine castum.
[Page 251]
Nunc tibi consilium si vis [prebebo] salubre:
Ut scribant rursus {rersusque} loquantur ut isti,
Deme illis rubeos pileos et redde cucullos.
⟨14. ⟩Thomas Nigro episcopus Scardonensis ad Andream Cricium episcopum⟨[a], k. 297bv⟩
Si tua sic [vulgo] Cricii monumenta leguntur
Post obitum {quantum} cum laude superstes eris!
Postera quin etiam longe {mirabiliter} etas
Sarmatico Latinum cedere pene solo.