Maecenas, Regum sanguis, quo nitor et unde
Hoc quodcumque mei nominis omne venit,
Sunt quos {Alphaeae} bijugus prope flumina Pisae
Cursus, et elati pulveris unda juvat,
Et vitata rotis ferventibus obvia meta,
Et palma ad summos evehit usque deos.
Hunc si mobilior fluctuque, et nube Quiritum
Tollere tergemino certet honore favor,
Illum si {Lybicas} congessit in horrea messes
Gaudentem patrios findere sarculo agros.
Non raro Attalicae labefactes munere vertis,
Non auro aut cari deliciis lapidis,
Pallidus ut Cypriae credat se Nauta carinae,
Et velit Ionio pandere vela Mari.
Mercator validis ponto luctantibus Austris
Frigida cum trepido corda timore micant,
Pagumque exiguamque Domum, parvosque Penates,
Et ruris laudat jugera pauca sui;
Mox reficit diro quassatam turbine puppim,
Pauperiem duram nescius ille pati.
Est qui nec fregisse diem, nec mollia spernat
Serta, nec annoso pocula plena mero.
Stratus vel rara qua procubat arbutus umbra,
Lympha vel e sacro garrula fonte cadit.
Martia castra placent multis, lituisque tubarum
Vox permixta fer murmure dulce sonat;
Dulce micant enses; nec torva in bella ruentes
Maesta tenet damnans proelia saeva Parens.
Venator noctem ducit nive stratus in alta,
Fertque pruinosi frigora longa Iovis,
Seu celerem catuli cervam videre fideles.
Obvia seu rupit retia Marsus aper.
Me superis miscent, doctorum praemia vatum,
Lauri, me molles, {bacchica} serta, hederae;
Me nemus abducit Populo, me frigida rupes,
Nympharumque leves cum Satyris choreae;
Si mihi Lesborum dulcis Polyhymnia tendit
Barbiton, aut buxum candida non cohibet
Euterpe, Lyricis quod si me vatibus addes,
Orbem alto feriam vertice signiferum.