Cornisona inmenso cecinisti carmina cornu,
At non cornigero missa legenda mihi.
Est, Fortuna, tui (do grates) muneris istud;
Si foret uxor enim, cornibus opprimerer.
Stringuntur numero grandi quos dicere possis
Unicornigeros. Hos tace, lingua, precor.
Nam socii nuptam dum scortum facere sentit,
Mox »Ego faelix«, ait, »nam mea casta manet«;
Illa tamen multis comprimitur inguine multo,
Que dum nescit amens, cornunus efficitur.
Dissimulant multi, {bicornes} itaque multi;
Gaudeat innumeris qui uidet et patitur,
Et quoniam nemo est numero qui se adderet illi,
Quinquigeros omnes cornibus aeque dicas.