[...]
87. Pauli Antonii Cipici epitaphium
Cipicus hic iaceo felix Antonius o quam,
Si mihi delicius non placuisset Hymen.
Fugerat hinc tamquam deductus ab mine laeuo,
Restitui tamen hunc in mea damna miser.
Cedere qui nescit fatis, mirabile non est
Fine cruentato si sua busta rubent.
88. epitaphium in mortem domini Petri Natalis
Quis iacet hic tumulo? Petrus, qui praemia legum
Cepit et aureolam clarus in urbe tulit.
Spiritus astra petens Natalis ponderat artes;
Proueniunt genio gaudia quanta suo.
At modo lugent Nereides et caesia Pallas,
Naiades et Musae, turba sacrata, uirum.
Terra tegit carnem; nunc lilia pone, uiator;
Nomen et aeternum personet usque polos.
89. Aelii Tolimerii Sibenicensis ad senatum populumque Spalatensis encomium
Iam pridem mihi mens ardenti exaestuat igne
In laudes, urbs, alma, tuas, Spalatensis, in omnes
Gentes et populos, passim pleno ore canendas.
Nam tua me pietas et amor cultusque deorum,
Prona fides animusque augendo semper honori
Principis hospitibus mens et frons laeta receptis
Addixere tibi et clauo fixere tenaci.
Sed Proculeiani quis nam praeconia uerbis
Aut aequare sciat, propius ut accedere possit.
Quae summis in te studiis, conamine summo
Conscripsit Spalatique tulit super aethera nomen.
Vrbis et illius quam princeps ille locauit,
Qui sibi deposito requiem diademate fecit.
Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum
Subruit euertitque urbis decora alma uetustae.
At Proculeiani uirtus collapsa reponit
Et rediuiua simul iam subruta moenia, fecit
Ingenio et scriptis uobis per saecula famam.
Exstruxit muros hic instaurauit et urbem,
Hic tibi, gens felix, seruauit et auxit honores.
Donaque, quae reges, quae princeps unus et alter
Contulerant, faciens breuibus illustria chartis.
[...] ... pinxit uelut alter Apelles
[...] ... auis patrum monumenta tuorum
[...] ... longinquas gentes hic hic, littora et urbes
Impleuit uoce, ac famae Spalatensis honore,
Atque adeo ut gentes miro inflammentur amore,
Vt uideant, ut te noscant possintque tueri.
Ergo felicem quis te non dicere possit,
Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?
Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,
Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo.
Qui magis in uita nihil expetit, aut prius optat,
Nil studet, o ciues Spalatenses, quam pius in uos,
Quam memor et gratus uobis cunctisque uideri
Et decus et laudes uestras per cuncta patere.
Alta ego cantans Maruli nunc carmina [...],
Carmina sublimi calamo celebranda Maroni,
Qui Troiae pinxit fatum, dignissima Homero,
Per Lati populos, Graias spargenda per urbes,
Ore auido legi, mens nec satiata recessit.
Aurea uerba sonant numeris aptissima, sensus
Et modis et formae. Quid dicam? Ridet Apollo.
Rident et Musae, Parnasi numina montis;
Et celebrem celebrant uatem, pendentia nectunt
Serta suo capiti, uariis contexta corollis.
Felix ingenio, felix et carmine, felix
Laude sua, felix, felix, super omnia felix.
Nam dextra e tenebris ad lucem extraxit amica.
Illyricae gentes belli uirtutis superbae
Vati suo gaudent, orbis te uite coronat;
Ne pugnas uati laedat cariosa uetustas.
Grates laetus ago tibi, semper ad omnia praesto.
Mille tuis manibus uirtutum basia plenis
Do, simul amplexu pectora dulci [...]
Proelia alta uidens saepe multaque lacessus,
Contuli fulmineo turra donanda deo;
Vt me a canis tueatur morbido morsu,
Heu qui pestifero detrahit ore uerris.
Syllaba usque deo cunctarum prima ponatur:
Hic est qui poenas semper in igne luet.
Carpe collo uires, quae inani cursu locutas;
Fulgura dum mittis subiis nota tuis.
Hoc lac cum tu bibis, turpibus {sucsis} ab annis;
Hoc semen paternum promptorique equis tuum.
Nil nocuisse ualet animo maledicta referre,
Cum mala tibi pilis turpibus floret cunis.
Praemiis quot tua geminantur desuper cernes,
Arbori carminum ni flat rubigo tuum.
93. ad Michaelem Lipeum, Traguriensem
Accidisset si te facientem uerba, Lipee,
Exciperet plausu Tullius illa suo.
Si noscet quanto scruteris acumine uerum,
Diceret: "hic callet dogmata nostra" Plato.
Si quoque uidisset qua praestas arte medendi,
Te sobolem Phoebus crederet esse suam.
Ipse tuos etiam si possit cernere mores,
Vt puto, non alios uellet habere Cato.
Felix quem praesens et postera conferet aetas
Ingenio claris et pietate uiris.